Αυτό που δεν εγινε σταθηκε τοσο ξαφνικο
που με καθηλωσε εδώ για παντα,
διχως να ξερω χωρις να μαθουν την παρουσια μου,
σαν ναμουν κρυμενος κατω από πολυθρονα
η χαμενος μεσα στη νυχτα:
Τετοιο υπηρξε αυτό που δεν υπηρξε
κι ετσι με καθηλωσε για παντα.
Ρωτησα αργοτερα τους αλλους,
τις γυναικες,τους αντρες,
τι εκαναν με τοση βεβαιοτητα
και πως εβλεπαν τη ζωη:
Ακομα περιμενω την απαντηση τους,
συνεχισαν να ζουν,να χορευουν.
Είναι αυτό που δεν συμβαινει ς'έναν
που καθοριζει τη σιωπη,
δεν θελω να συνεχισω να μιλω
γιατι εμεινα εδώ περιμενοντας:
Σ'αυτή την περιοχη, εκεινη την μερα,
δεν ξερω τι μου συνεβη
μα δεν ειμαι ο ιδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου