Καλημέρα, Τυχαία βρήκα τις σελίδες για τον K. Gibran, μετά για τον P. Nerouda... όμορφες - σ'ευχαριστώ. Τον τελευταίο καιρό "κόλλησα" στο "Soneto de la dulce queja" του F.G. Lorca (τυχαίνει και αγαπημένο του Neruda), σε απόδοση του Σ. Τριβιζά. Μια απόδοση που βρίσκω συγκινητικά "μελωδική".
ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΠΑΡΑΠΟΝΟΥ
Να στερηθώ το θαύμα μη μ' αφήσεις στα μάτια σου να χάνομαι και να ‘χω τη νύχτα ν' ακουμπάει στο μάγουλο μου το ρόδο της ανάσας σου μονάχα.
Πονώ που είμαι εδώ, σ' αυτή την όχθη, κορμός χωρίς κλαδιά στην ερημιά του, χωρίς χυμό χωρίς πηλό και άνθη για το σαράκι μες τα σωθικά του
Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου η σταύρωση και η νωπή μου θλίψη κι εγώ σκυλί της επικράτειας σου αυτό που έχω κερδίσει ας μη μου λείψει
και που στολίζει τώρα τα νερά σου με φύλλα από το φθινόπωρο μου.
1 σχόλιο:
Καλημέρα,
Τυχαία βρήκα τις σελίδες για τον K. Gibran, μετά για τον P. Nerouda... όμορφες - σ'ευχαριστώ.
Τον τελευταίο καιρό "κόλλησα" στο "Soneto de la dulce queja" του F.G. Lorca (τυχαίνει και αγαπημένο του Neruda), σε απόδοση του Σ. Τριβιζά. Μια απόδοση που βρίσκω συγκινητικά "μελωδική".
ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΠΑΡΑΠΟΝΟΥ
Να στερηθώ το θαύμα μη μ' αφήσεις
στα μάτια σου να χάνομαι και να ‘χω
τη νύχτα ν' ακουμπάει στο μάγουλο μου
το ρόδο της ανάσας σου μονάχα.
Πονώ που είμαι εδώ, σ' αυτή την όχθη,
κορμός χωρίς κλαδιά στην ερημιά του,
χωρίς χυμό χωρίς πηλό και άνθη
για το σαράκι μες τα σωθικά του
Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου
η σταύρωση και η νωπή μου θλίψη
κι εγώ σκυλί της επικράτειας σου
αυτό που έχω κερδίσει ας μη μου λείψει
και που στολίζει τώρα τα νερά σου
με φύλλα από το φθινόπωρο μου.
Δημοσίευση σχολίου