Εδώ σ' αγαπω..

Εδώ σ’ αγαπώ.
Μέσα στα σκιερα πευκα ξετυλιγεται ο ανεμος
Φωσφοριζει το φεγγαρι πανω στα φευγαλεα νερα.
Διαβαίνουν οι μέρες ομοιες κυνηγωντας η μια την άλλη.

Σε ξετυλίγει η ομίχλη μέσα σε ορχηστρικες μορφες.
Ενας ασημενιος γλαρος ξεκρεμιεται απ’ το ηλιοβασίλεμα.
Μερικές φορές ένα ιστίο. Ψηλά ψηλά αστέρια.

Ω! ο μαυρος σταυρος ενός καραβιού. Μονος
Κι η ψυχη μου είναι υγρη.
Ονειρέψου ξανα και ξανα την μακρυνη θάλασσα.
Αυτό είναι ένα λιμανι.
Εδώ σ’ αγαπω.

Εδώ σ αγαπω και μάταια σε κρυβει ο οριζοντας.
Σ αγαπω ακομα και μεσα σ αυτά τα ψυχρα πραγματα.
Μερικες φορες πηγαινουν τα φιλια μου σ αυτά τα βαρεια καραβια,
Που τρεχουν μεσα στην θαλασσα ως εκει που δεν φτανουν.

Εγω πια βλέπω τον εαυτο μου ξεχασμενο σαν αυτές τις παλιες αγκυρες.
Είναι πιο θλιβερα τα μουραγια όταν δενεται η νυχτα.
Κουραζεται η ζωη μου ανωφελα πεινασμενη.
Αγαπω ο,τι δεν εχω. Εσυ εισαι τοσο αλαργινη.
Ο κορεσμος μου παλευει με τα αργα σουρουπα.
Όμως η νυχτα φτανει κι αρχιζει να μου τραγουδαει.
Το φεγγαρι στροβιλιζει τον κυκλο του ονειρου του.
Με κοιταζουν με τα ματια τους τ αστερια πιο μεγαλα.
Και όπως εγω σ αγαπαω τα πευκα μες τον ανεμο
Θελουν να τραγουδησουν τ ονομα σου με τα συρματινα φυλλα τους.